Bilmem hatırlar mısın, hani bir cumartesi günüydü
pazarcılar tablalarını toparlamış, kamyonetlerine yüklemişlerdi mallarını
yerde bir mandalina görüp, eğilip onu yerden almıştım
hava soğuktu. soğuk havalarda daha bir güzel gelirdin gözüme
gözüm çıksın, ne çok sevmişti seni onlar
sonra mandalinanın kabuğunu soymuştum yavaşça
bakmıştın üşüyen ellerime
ellerinde gri eldivenler vardı, ne yakışıklıydı ellerin
fabrikatör kızı Nuray Hanım’ın son verdiği partide köşe portmantoda unutulmuş
italyan işlemeli çizmeler üzerinde de gezinen ellerden daha bir güzel
hem ne yapayım ben fabrikayı, makinayı, çay saatlerini
mandalina kokan ellerimse, tenin bir akdeniz akşamı
aynadan şarkılar çalardı, çiğdem kalırdı iki gözlük arasında
sevimliydi kar taneleri, dudakların mutlaka birkaçını yakalardı
şef bir gün çıkagelmişti de, birkaç kişinin ismini söylemişti muhasebeye uğrayacak
hani sana geldiğim gün vardı ya, onun ertesi, mektebin arka bahçesi
erkek lisesinden gençler ne fiyakalı bulurdu çizgili ceketimi
-abi, bir gün ver de, biz giyelim şunu, gülmek bedavaydı canım
ahmet’in ceketi, ali’nin tırnak makası, seyfi’nin bıyık makası
hepsi güzeldi de, ah senin şu ellerin diyorum ben, şairlerden okumuştun sen
bana da okurdun şiirlerini bazı bazı , melih cevdet sağlam ıslık çalardı
öyle söylemişti bir şiirinde, sanırım çalamamaktan ötürüydü kaygım
güzel bir sesim olsa, onunla çağırırdım ama adın yeterdi
uzardı n’si,uzardı nasıllar, ah parasız cevdet, vah ki edilen yeminlere

cepte tuzlu bir çekirdek tanesi, ceketin sol cebinde
seninle yediğimiz son çekirdek olmalıydı, kaç kez dokunmuştum ona da
bir türlü ağzıma götürememiştim
sonra bir gün, ceketi bitpazarında satarken unuttum onu
senden kalan sarılmaları,kokunu, anıları
seyfi’nin bıyık makasını bile taşımıştı ceketim, bir gün düzeltmeden uğramıştım fabrikaya
laf çıkmıştı, şef uyarmıştı; patron aman görmesin
ama patron bizi nereden bilebilirdi ki, yüzünü bile hatırlamazdım
korkunun da yaşama faydası oldu mu hiç, oldu mu korkarak yaşamanın bir manası
ağzıma geldiği, sekip gönlüme değdiği gibi sayıp döktüm aşkımı
ben sana mecburdum da, ayrılık aldı gazını kuyruğumun
bir fırtına duydum karşıda, feribotlara bakakalan kedilerle dertleştim
yoksa bir yaban turnası mıydı, pek bilmem kuşların isimlerini
anlamam da öyle hayatın hazlarını, tatmadığımdan değil, haz edemediğimden
gururla da sayamam, bakamam yoluma öyle dik dik
başım öndeyse, bileyim ki bozuk paradır toprak yolda saplanmış talih
paçama bulaşmış çamur gibi kederi nasıl paklardım uluorta
denemediğimden de değil, söyleyememekten daha fazlasını

kefenimse bir ceketti
toprağım sen
masal her şeye benzerdi
sen hiçbir şeye
ayrılarak aldı fazlasını hayat bizden
rüzgar kokunu çalarken de
mandalina dişlerinden kayarken de
tenin ıhlamur kokarken
gizlice soyunmaları bildi yaralı bir meyva

bilmem hatırlar mısın, bir cumartesi günüydü
dişlerinle ezdiğin gibi meyvayı, sözlerin öyle ezip bırakmıştı kalbimi
-babam arkadaşının oğluna münasip görmüş beni
arkadaşın oğlu tipsiz bir mektepli velet
duydum ki on yıl önce mezun olmuş erkek lisesinden
nasıl çıkardım bilmiyorum tadını hayretin
gözlerimden nasıl çıkardım seni bilmiyorum
hiçbir şeye benzemezdin sen
her şey olabilirdi bir başkası

şimdi baktığım aynada beliren yüz
kaç dereden aksa gelse su paklamaz bilirim de
bir masaldı kandığım, cavidanı zehra’dan önce terk etmiştim
sen de beni bahar gelmeden önce
bilirim nasıl bir acı olduğunu
ya da aşksa, her neyse, çok da aklımda değil artık
ceketimin eksik düğmesi gibi iliklemeyi öğrendim
sarılmayı belki de kendime

bir meyva, cumartesi günü, günlerden evvelpazar
hiçbir şeye benzemedin sen, her şey olabilirdi bir başkası
aşk dediğim sırsa, kaldı seninle, taşıyamadım yarına