Efsaneydi İstanbul bahtı güller açardı
Naz kokuluydu çaylar berraktı kelimeler
Ünsiyet geçer akçe fitne ise naçardı
Şimdi eser yok bundan kalpler lime limeler
Ah billurdan hikaye efsane kadim şehir
Sinemde çağıl çağıl sonsuza akan nehir


Ve mektuplar yazardık hurufat mest olurdu
İstanbul mahreçliydi şarkılardaki makam
Kızkulesi meserret çamlıca aşk solurdu
Şarkılarla giderdi sinemizde tüten gam
Ah billurdan hikaye efsane kadim şehir
Sinemde çağıl çağıl sonsuza akan nehir


Kemal’den önce Nedim âşıktı İstanbul’a
Bir taşı cümle acem ülkesine bedeldi
Bu şehir ram olmadı cihanda başka kula
Firaka ancak sebep başa gelen eceldi
Ah billurdan hikaye efsane kadim şehir
Sinemde çağıl çağıl sonsuza akan nehir



Nerde o kadim günler yedi tepe yedi sır
Fatih’in rüyasından cihana sızan ışık
Bu şehrin efsanesi sürer binlerce asır
Suyu Kevser menşeli havaya aşk karışık
Ah billurdan hikaye efsane kadim şehir
Sinemde çağıl çağıl sonsuza akan nehir



Haliç altın boynuzun suya vuran gölgesi
Kaç öyküden yadigar bu şehir bu demlere
Bin bir gece masalı yıllardır söylencesi
Yaratılıştan sahip emsalsiz kademlere
Ah billurdan hikaye efsane kadim şehir
Sinemde çağıl çağıl sonsuza akan nehir


İstanbul Türk’ün gülü ve biz ona mecnunuz
Şiir şarkı ve türkü onu anlatır bize
Ona bağrını açmış hasret kokulu ‘nun’uz
O sebeptir sinede aşk usareli ize
Ah billurdan hikaye efsane kadim şehir
Sinemde çağıl çağıl sonsuza akan nehir
20.09.2016 İbrahim KİLİK