Maktulü olduğu zamanın galerisinde
Bir topaç misaliydi aklı
Dingin dengin değildi ama
Ayaksız yürümüşken sapa yerlerde bile
Susmasıyla büyütmüştü düşünceyi
Mavalların ardı sıra konuşmadan
Hesaplaşmıştı köylü süslemeleriyle

Şimdi tezyin edilmiş göğünde
Ağırlıyor yorgunluğunu
Muhtemel sevinçlerin sarmaşığı ağıyor duvarlarına
Teni kurumadan ölmek istiyor bedenini
Ölmek kadar olmak adına

Ve çocukluğunu göz hapsinde tutuyor
Manalı bulduğu tek yaşam sürecini
Kıvamında hatırlamak istiyor kalbi
Ağzında hissetmek istiyor annesinin memelerini
Pür ü pak kalmak adına

İçinde bir haz kıpırtısı tutmuşken
Gençliği geliyor eline
Aşağı mahallenin göğünden başlıyor
Sesinin çarptığı yankı
Aşk kündeye getirip tuş ediyorken
Ne kadar razı olmuştu yenilgisine

Tutuşuyor misaller cümbüşünde eti
Hiçbir treni yakalamamış gibi telaşı
Yetişiyor uzak iklimlerden
Buruşan ilk sesi oluyor
Fark ediyor ve sukutunu asıyor boynuna
Adam sanılmak adına

İşte tam ölümü sırtlarken yerden
İmdadına yetişeni görüyor
Bakırı altına çeviren simyasını yani
Yani şiiri
Ve uzun dudaklarıyla öpüyor
Önüne çıkan her kelimeyi
Hayata varlığını kertmek adına