Bir sabah açarsın pencereni
Kokuları gelir kırların,
Çiçekleri geçer önünden
Mavi, mor, kırmızı
Çocukluğun dolar içine
Bir uçtan bir uca leyli.
Yüzü güler dünyanın
Takılıp kuşların kanadına,
Uçup gidesi gelir insanın.

Bir gün bir siyah ağıt açar kapını
Umudun tükendiği yerden vurur keder
Bir dünya kalır sana anlamsız
Birde cehennemden beter yalnızlık.

Sahipsiz bir kurşun gibi saplanır yüreğine acı
Akar, akar, akar ya kanın
İşte o an
Göçüp gidesi gelir insanın.

Bazen derin derin kanarsın
Bir el düşer senden,
Bir dal kırılır
Bütün ışıkları söner içindeki dünyanın
Ve o dipsiz karanlığın altından
Çıkıp gidesi gelir insanın.

Hani bazen üşürsün
Üşür kömür karası gözlerin
Ve buz tutar ya her yanın
Hiçbir şey söylemeden
Çekip gidesi gelir insanın.

Bir gün bir el büyür içinde
Sallanır belli belirsiz
Gücün yetmez kal demeye
Ağlarsın siyah bahçelerinde dünyanın
Yaşının aktığı yere beyaz bir gül
Dikip gidesi gelir insanın.

Aydın YÜKSEL-ANKARA
16.05.2016-Pazartesi-07.30