Hani insan doğar ya anasının karnından
Büyür düşe kalka, büyür şekerlerle çikolatalarla
Yada küçülür düşlerlerle rüyalarla...
Zamanla anladım, bunlar değilmiş bir çocuğu büyüten, acılarıymış
Zamanla anladım bir kalbi genişleten sevdalarıymış insanın
Hep hayalini kurardım bir güzelin
Her gece uyuduğumda
Uyumasam bile yatağa yatıp tavana baktığımda
Ama hiç neye benzediğini bilmedim
Yalnızca annemin kalbini koydum içine
Haylazlık ettiğimde tatlı merhametini
Elimi bırakma kaybolursun endişesini
Düştüğümde benle acıyan canını
Ateşe dokunma elin acır kaygısını
Yani kısaca ben annemi koydum o güzelin yerine
Onu değil annemi sevdim ben aslında
O yalnızca anneme benziyordu
Gözleri değil, göz dediğin herkeste var
Bakışları aldı beni benden, annem gibi
Bilemedim kimsenin anneme benziyeceğini
Ama benzeyeni varmış.
Lanet olsun,
Yada aşk olsun ki varmış işte.
Annem gibi güzeli,
Ama annem gibi sevmiyeni varmış...

Dövdüler beni anne
Hani küçüktüm,
bir top aldırmıştım naz yapıp sana, fiyakalı
Tuttuğum takımın mağazasından, pahalı
paylaşmazdım onu kimseyle
Canım gibi sakınırdım ya hani
Bir olup önce kaşımı gözümü
Sonra topumu patlattılardı
Ardından sen çıkmıştın camdan
Bir kahraman gibi, kovmuştun hepsini
Sardın ya yaralarımı Ether ile bez ile
Ağlamıştım onca, sen hep şekerle kandırırdın beni
Durumumuz kötü idi, alamazdın yenisini
Güldürürdün beni maskaralık yaparak
Yine dövdüler beni anne
Bu sefer kaşımı gözümü yada topumu değil
gönlümü patlattılar anne
Yine sen gel, yaralarımı sar
Dünyanın en Bilgin doktoru gibi
Güldür yüzümü, gönlümü
Yada bana yenisini al anne...

Beni kimse sen gibi sevmedi anne
Kimse kollarına sarmadı sen gibi
Kimse tutmadı ellerimi sen gibi
Kimse kalbinin içine almadı sen gibi
Annem, canım annem
Kanım hayallerim acılarım sevdalarım annem
Sen bırakma beni herkes gibi
Annem...