Hiç bir şey istemedim aslında
Bir somun ekmek biraz yanına katık
Ve arasına biraz huzur katıp
Üstümüzü gecenin karanlığı ile örtmekti niyetim
Ben varmışım sen çokmuşun
Saçlarımın arasında beyaz bir kedermiş’sin her yoklukta
Yokluğunun taze selamlarını az önce boş duraklardan aldım
Ben bu yolculukta yokum artık



Ben bir küçük sahil kasabası
Sen ise şimdi koca İstanbu’lun ortasında
Sanki yalnız bir kız kulesi
Al bütün denizler
Ve martıların çığlıklarıda beyazıda sana kalsın
Bilmem’ki bu ayrılık’tan bir hoşçakal’dan ne anlıyorsun
Sevdinmi sonuna kadar ölüme kadar gitmek gerek
Ben bu vefasızlıkta yokum artık


Giderken o senmiydin
Kaç yabancıydın
Meğer kaç yalancının mumun’da
Adım yatsı’ya kadardı tuzum teninde
Başkalarına göre içi beni dışı gurbeti yakan sen
Şimdi ağlamak geçse bile içimden bu kahpe kadere
Nasıl olsa bir soru işaretisin hep aklımda ne farkeder
Ben bu cevapları aramakta yokum artık



Şimdi yolumun yönünü sorma sakın
Yani senin anlıyacağın dilde Namı_ı diğer bir hüzünüm
Sen bir Uçurum kenarında unutulmuş
Ben yorgun bir hayatın yokuş yukarı başı eğik yolcusu
Varsın son kelime biletime yazılmasın
Kendime dönüşün umresinde
Bir yalnızlığın tavaf’ındayım yükümü sol yanımdan ata ata
Ben ne duan da ne ibadetinde yokum artık



Ayhan ’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ