Dedim ya gözü karam, gönül yaram.
Sensiz aldığım nefes bile haram.
Bakma sen öyle yaşıyor gibi yaptığıma.
Ben bile şaşıyorum ayakta kaldığıma...
Ölmeyince ölmüyor işte insan.
Kader bu ya çekeceğim varmış inan.
Yoksa bana ne bu hayattan,
Bana ne dünyadan,
Bana ne nefes almaktan.
Kokun yoksa, boş havayı solumaktan.
Bu saatten sonra yaşamak neye yarar.
Sana gelmeyen her yol,
Bilirim ki sadece hüzne çıkar...
Öyle ya gözü karam, gönül yaram.
Sen şimdi nereden bileceksin.
Sorsam bu adam ne diyor diyeceksin.
Belki unuttuğumu düşünüp,
Günahıma bile gireceksin.
Oysa bir gelsen, bir görsen sensiz halimi.
İnan dersin ki bu adam deli mi?
Vazgeçmişim zira sensiz dünya nimetinden.
İçtiğim bir yudum su,
O da eş dost zorla içirdiğinden.
Boğazımdan tek bir lokma geçmiyor.
Artık hiç bir şey bana lezzet vermiyor.
Hani çok yediğimden yakınırdın ya hep,
Hani sünnet sayardım,
Senin tabağını bile siler süpürürdüm.
Ekmeği banardım, tertemiz bırakırdım.
Şimdi elimi bile sürmüyorum.
Çünkü senin elinin değmediği,
Nimeti bile nimetten saymıyorum...
Ah gözü karam, ah gönül yaram.
Sensiz cennet bile bana haram.
Duymakla olmaz, uzaktan sorma beni.
Gel kendi gözlerinle bir kez gör halimi.
Geçmişin hatırına belki kıyamaz kalırsın.
Ola ki merhamet eder;
Beni tekrar yüreğine alırsın.

Celal BAHAR - (#Sevimsizadam)