karlı bir havada
şehre doğru yürüdüm
sis
sis her yeri kaplıyor gittikce
kar yağıyor
yağmıyorda uçuyor üstüme üstüme
ara sıra da sis arasından bir ok gibi zorla çıkmış güneş parlıyor gözlerimin içine
her şey sisle bereber olup da uçup gidecekmiş gibi
bir hüzün doluyor içim
bir hüzün
sis her şeyi ele geçirdi
her şeyimi
cadde ışıkları puslu ve kör
bu hava
ne gündüze benziyor ne akşama
ne bana
dolanıp duruyorum
adımlarım bir yere gitmiyor
ben gidemiyorum
bir şeyleri unuttuğum aklıma geliyor nasılasa
hangisiydi
az kalsın sevgilimin gelmeyeceğini de unutuyordum
olmayan gelmez gelemez zaten
diyorum kendime
ne aradığım ise belli değil
herhalde onuda unuttum
dönüp duruyorum sade
başka ne vardı unuttuğum
başaka ne vardı

bir de başım dönüyor
gittikce daha da
midem bulanıyor
ve şu hayat
bir kusnuk gibi çıkmak istiyor içimden
dolanıp duruyorum
hala
sis dolanıyor bana
sarıyor iyice aşk gibi beni
aşk alıyor beni benden
bu neyin aşkı
neyin
anlayamam bunu şimdi daha
sis gittikce daha çok beni kendine çekiyor
çekiyor çekiyor
ben ve sis birleşiyoruz
ve direnmeden
bırakıyorum kendimi
uçuyoruz sade uçuyoruz artık...