2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
458
Okunma
bir şiire bakıyorum
öyle
görmeden anlamadan bir şeyi
sonra
hatırlıyorum nasılsa bazı şeyleri
çocukluğum giriyor araya
siyah beyaza dönüyor zaman
bulanık
kesik kesik resimler geçiyor gözümün önünden
renksiz
geriye doğru
bir görünüp bir yok oluyor herşey
inanılmaz bir hızla oluyor bunlar
yetişemiyorum
çizgi çizgi soluklar
sonu belli değil bir şeyin
sen de belli değilsin
yüzünü seçemem
kendime geldiğimde
pencerenin önünde dikildiğimi farkediyorum
yeniden görüyorum yavaş yavaş etrafı
kar yağmış
her yer beyaz
kar yağmış diye geçiyor içimden
ağaçlar yollar beyazlığa bürünmüş
sokaktan tek tek insanlar gelip geçiyorlar ara sıra
iz bırakıyorlar
bunu farkediyorum
bu gün neydi günlerden diye düşünürken
unuttuğumu hatırlıyorum
daha neler var neler unuttum
kim bilir neler...
5.0
100% (4)
Cevap Yaz