Hayır ağlamadım !...
dolunay ışığı gözlerimdeki kızıllık.
ve yıldız tozu serpilmiş,
yakamozlar yanağımdan süzülen...

Bozma büyüsünü kahrımın...
telaşa mahal verip,
teyakkuza yeltenmesin,
kutsanmış sandığım dudakların...

Benim,
İki çatı arası kadar sınırlı gök yüzüm...
inzivasını yaşadıkça gecenin,
rezil rüsva küfürler asıyor,
pişmanlığımın günahını yontuyorum,
ustura keskinliğinde...

Cevabını bildiğin sorular sorma bana...
öldürdüğüm adamların
boyunlarına kokumu bırakıp,
göğüslerine ismini kazıdım.
ve, sabırla bekledim salâ vaktini.
hadi !
şimdi gel defnet bütün senleri...

Seneye bu zamanlar unutmuş olurum...
hatta sadece
bir ölünün hatırlandığı kadar hatırlarım seni.
ıslak mezar kokusunda büyümüş kara dikene,
iliklerim yazdığın dizeleri...

Yüzünü dökme, yıldızsız gökyüzü misali...
aşkın karartma gecesi yazılmış
tek şiirlik ihtilal bu.


Dilek USTA