Kırmızı saten kese de sakladığım
Yadigar ,köstekli, uykulu bir saat
Senelerce el değmemiş
Ömrünü bitireceği her yıla zincirle bağlamış sanki
Hali hatırı düğümlü kalmış çekmece köşesinde

Kim bilir kaç mevsime şahit
Kaç ezan vaktine tanıklık etmiştir kapağı

Yıllar öncesi durmuş ibresi...
Baktığımda akrebine yelkovanına
Yaşımın yaşı kadar geçmişte kalmış sanki zaman
"Belkide güzeldir hayatı yerinde bırakmak" desem de
Yoksunluğu birer birer çözülüyor keşkelerimin

Elimdesin işte su gibi kayıp giden ömre inat
Gün ışığı gibi parlıyor halâ gümüşten yüzün
Geçmişin izleri ilmek ilmek çözülüyor avuçlarımda
Titrek mum alevi gibi dalıp gidiyor gözlerim
Bir hışımla devriliyor anılar
Derin bir iç çekiyorum geçen yıllara
Sıra sıra nizami geçidi başlıyor depreşen özlemlerimin

Ötelediğim
Arkasına saklandığım bir perdeydi hep dünlerin sisi
Aralamaya çekindiğim...
İstençsiz bir korkuydu belkide yüzleşmek istemediğim
Kendimce aklımın bir köşesinde hep ört bas ettiğim

Oysa kaçamıyormuş insan yaşanılması gereken yazgıdan
Unutamıyormuş unuttuğunu sandığı acıyan yaralarını
Aniden boşalıyor gözlerin,sözlerin zembereği
Bir seni vuruyor zaman ,
Bir de beni...

Onca siyah beyaz dünün içinden
Çıka geliyorsun aklımın yasak hizasına

Bir fotoğrafa ilişir gibi maziye ilişiyor parmaklarım
Aşk kokulu efsaneler tüten bu diyarda
Bir ırmak süzülüyor nazlı nazlı
Adı gözlerim gibi yeşil olan
Ferhat’ın gürz sesiyle
Şirini harşenada güller içinde uyandıran...
İzimizi
Nefesimizi
Adımlarımızı barındıran...

Ah... şehrimde büyümüş sevdam
Bizimde bu topraklarda kök saldı yaşımız
Büyüyüp yeşermemiz, çiçek açmamız bu yüzden

Meğer ne çok ertelemişim kendimi sana...
Yok saymış
Kaybetmişim mahşeri kalabalık bir pazarda

Kararlıyım artık
Şimdi yazı tura atıyorum hayata yüreğimle
Kazananı ben
Kaybedeni ben olmayan bu oyunun
Her iki tarafı da benim lehime yazılı ferman artık

Yeniden kuruyorum saati
Saniyesi biz geçe
Dakikası vuslata aşk kala
Tam vaktinde gel sevdiğim
Ölüm bizi de susturmadan.

Dilek USTA