0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
622
Okunma
Oda ve ben
pencerenin karşısında duruyorum
öyle
gördüğüm
baktığım da yok bir şeye
antik çağdan kalma bir taş gibi
dökülmüş her yanlarım
duramıyorum ayakta
taştan biriyim bekliyorum
perişanlığımı
aklımı
yani
akılsızlığımı
sorguladığımı anlıyorum ama
cevapsız soruların ne önemi olur ki
yine de
ah şu akılsızlığım demek geliyor içimden
ve sonra
bunun nelere mal olduğu geçiyor o zayıf zihnimden
hissediyorum acıyı yine de
donmuş haldeyim hareketsiz duruyorum şu an
kendime geldiğimde
bir düğme arıyorum delice göğsümde
basınca beni kurtarsın diye...
yine aptalca...
5.0
100% (3)
