bardağımı doldurupta
içemediğim bir akşamdı
sana geldiğim akşam
beni karanlıklara bırakan
bir akşamdı

akşamdan sonra karanlıklar vardı
senden sonra bir de

yorgun beden yorgun ruhla
senin sokağına geldim
pencereyin karşısında durup da
baktım önce

bir ağırlık üstümdeydi
anlamadığım
hem eziliyor hem uçuyordum

pencerende ışık vardı
sevindim
hafif bir ışık vuruyordu cama
yürüdüm kapıya doğru ay ışığında
aymıydı ışıtan
yoksa ben mi öyle sanıyordum
o hafifliğimle
ağırlığımla yürüdüm

kapıyı gülümseyerek açtın
odan yasemin kokuyordu

çayı içerken yudum yudum
uzandım kanepeye öyle
konuşuyorduk
ben konuşmuyordum ama
sen anlatıyordun
başımı eğiyordum fakat
anlamıyordum

ben kendimi anlamıyordum

kanepede uzanırken uyudum
uyuduğumu sanıyorum fakat
duyuyordum seni
sesin çok uzaktan geliyordu
oysa sen yakındın

birden kalktım
neden kalktığımı bilmeden kaltım

çıktığımda karanlıktı
her yer
karla kaplı ve beyazdı
soğuk bir sessizlik vardı
gittiğim gitmediğim de belli değildi

kafam boştu sokaklar gibi
ve rahattı
boşluğu seviyordum

belki senide.