Bir gün gidende öğrenecek, yüreğinden kopanın acısını…

Bir başka kentin
Bir başka mevsimin, âşıklarıydık biz seninle.





Yürüdüğümüz yolların hatırına
Dinle(me) beni ey sevgili
Kalbimde her şeyi biriktirmekten
Her sureti sen zannetmekten
Çoğu kez senli hayallerde üşümekten
İ n a n kıpırdamıyor içim.





Keşke diyorum
âh keşke!
Beni bir tek sen sevseydin
Sen baksaydın katran karası bakışlarınla,
Gözlerime.
-ama bir tek beni sen sevmedin.-
Ondandır bu dağılmış hallerim.





Şimdi…
Anlat bana!
Gökyüzünün hangi renginde kırıldık biz seninle
Hani sevda mavi olurdu taa içimizde.
Beraber kaldırıp atmamış mıydık?
Kaldırımda biriken köhne taşları
Elimizle bağlamamış mıydık dudaklarımızı
Kırmamış mıydık dilimizi en ince yerinden…





Şimdi bilmez kimse.





Ben ki;
Gecenin uğultusuna karışan hallerinden
Tanırdım seni.
Siyahî gözlerinin
Siyahı vardı bakışlarında
Parmaklarının yüzüne düşüşleri
Ve dudaklarında gezinen ateşi en iyi ben bilirdim
Sen beni unuttuğun vakitlerde
Ben yüzünün her çizgisini iyi ezberledim.





Herkes sevişmeyi bırakıp gözlerini yumduğu anlarda
Ben seni düşünürdüm
Bir başıma.
Yıkılası bir şehrin
Boynunda sabahlıyorum
Kim bilir sen nerdesin…
Bilmezsin
Sana ağrıdığını ömrümün.





Ben de isterdim
Ömrüme
Kambur olmadan hayat
Seninle yüzümün yaşlanmasını.
Ayaklarım yürüye bildiğince yalın
Ellerim tutabildiğince sıkı
Ve gözlerim bir tek sana kilitli
Kader ve kederin arasında kalmışlığımı
Saymıyorum artık!





Ey yetim bakışlı sevdiğim
Ölmeden diyorum
Bir gece yarısı seni seyre daldığım vakitlerde
Kokunu son kez iliklerime kadar çeksem
Ve öpsen dudaklarımdan, adını hiçbir zaman unutmazdım…

Zên. //

OnBirHaziran2016