Bu o gün değil
penceremden sarkan düşler ziyan
ruhumda denizler ötesi bir ütopya
uzunca bir düş
kıtlık başında insan
uzanırım, kurumuş dudaklarımla
meyhanede solumuş aşklar izinde bir insanım
delirmiş, cenneti boylayan sular
sular geçit vermez yabani sevdalara
ayrılık değil defterleri dokuyan
o mevsimdir bizi zincirlere vuran
saçlarım ağarlaşmış
sokakların bastonlu yiğidiyim
şimdi ülkemde yaşanmaz sevgiler
onlar iki büklüm
iki yol ayrılığı
dualarında eksik kalan benim oysa
eksik kalan onun düşleri
hiç sevmedim ki ben kalabalığı
kalbinin aynasında duran çığlığı
o da bilmez beni
bu gün o gün değil
bu olmayana varmak gibi bir şey
elalemin sancısı
komşunun acımasızca dili
dertten anlamaz bir halk yumağı
bu gün o gün değil
çehresine ay nakışlı güller döktüğüm
gözlerinin içinde yıllarca uyanık kaldığım
suskun, garip bir gün
oysa
dışarısı ne yaman
ne ağır bir çığlık var ötede
rengi bozuk bulutların seyrinde ilerleyen
acımasız konuşmalara yer veren bir gün
bu gün bizim değil
zaman yoksun
bizi bilmez ay ışığına asılmış yıldızlar
onlar gece sancısıdır
bir bir kayıp da giden
tenime yapışır ağır bir ter
tüylerim diken diken
bu beden benim değil
zincirlerini çoktan kıran...