Kaç şiir var aramızda
sonu gelmez cümlelerin uzaklığıyla alevlenen?
Kaç asırlık harf var,
devrik yüreklerin derinliğiyle var olan!
Beni senden ayrı tutan
seni sessizliğimle hasrete boğan
insanlığı sevgiden eden
kaç şiir var ki?

Kaç şiir var umuda işçi
yorgun bakışların, şimşek çakan kalplerin durgunluğunda?

Kalp sıcaklığını yitirmiş ne kadar söz var
öfkeli, heyecanlı ve kayıp?

Ruhlarında yegane duygular,
eski var oluşlarla duran kaç yürek var?

Onca harfin hastalığıdır bu
güneşi, karanlık geceyi yarıp da zihne, kalbe yol alan!
Onca savaşların, ezgilerin, aşk zamanlarının sorgusuzluğuyla olan!

Kaç pencere güneşi izlemez
kaç gece yıldızları misafir etmez
kaç yorganın, yatağın izinde var hasret?

Dua etmez bir neslin bahçesinde
kaç söz sevgiye dair?

Kaç şiir var, var oluşa yorgun?
Kuşlar gibi;
kanatlarını çırpıp uzaklara
uğultulu rüzgarlarla bahara
mavi bir göğün huzuruna sürgün!