Gün solunca sevgi doğar bende
hayatlar gibi sürülür bulutlar
ömrümüzün tamamı oluyor şiirler
yarım kalırız belki de



içinden doğru sevdim seni
tüm bakışlarını kaplayacak kadar
beni sevdiğin gibi
yeryüzünün ıslaklığı
yanaklarının sıcaklığı kadar
yüzünde ter olan su damlalarının
kaynağında yeşerecek kadar
dağılanların içine
ellerinle sür beni yüzüne
içinden doğru sevdim seni
bu şehrin her semtinde



dün akşam sen yokken
ısıttım geceliğini
pinokyo hikayesini anlattım
gözünü kırpmayan duvarlara



dün akşam sen yokken
ayakların bağımsızken
izledim seni öylece
yeni bir sevgi doğurdum
dün akşam sen yokken



şiire dair her şeye bu sokakta rastladım
akşam üstüydü
yine bu sokakta yudumladım ilk aşkı
"Bellum omnium cantra omnes"
deyimiyle
yatkınmış savaşa herkes
dedi Behramoğlu
bir akşam geçecek
bir kadın geçecek
dün akşam sen yokken
kim bilir kimler bilecek.











’Gök çe’