Bir yalnızlık senfonisi içinde yüreğim
Sana bestelediğim onca güzel aşk şarkıları varken
Bilmem neden bu yalnızlık düştü payımıza
Ayrılığı hiç sevmezdim ben oysa
Vedaları sevmezdim
Seni nasıl uğurlayacağım şimdi içimden
Ben seni ömrüm bildim hayatım bildim
Şimdi senli benli günlerimi nasıl maziye gömeceğim?
Gece gibi karardı yüreğim
Bütün ışıklar söndü sanki içimde
Kelebeklerini öldürdün ruhumun
Mevsimlerimi çaldın giderken benim
Şimdi ilkbahar yaz çok uzak bana
Hüzün bulutları sardı dört bir yanımı
Gözlerim ağlamaya hazır yağmur bulutu yüklü her daim...

Değişen her neyse ben bu değişime hazır değilim
Gitme kal diye yalvarmam mı gerekiyor bilmiyorum
Ama gözlerin buz kütlesi sanki
Artık orada kendimi göremiyorum
Senli benli düşlerimi geçmişe gömüyorum.
Geleceğe dair hiç bir hayalimde yoksun artık
Yol verdim sana benden git hadi.

Bundan sonra kan damlasa da yüreğimden
Sana gitme kal demeyeceğim...