Gittikçe uzuyor günler,

boyumdan çok.

Ezik bir gül gibi,

çoğalıyor kırmızının harcı.

Boş bakıyor yüzler

bir iğne gibi sivri

Gittikçe derinleşiyor boşluk

arasından ur bakıyor

Dikenli bahçelerde koşar gibi


yüzümdeki bıkmış harç

Elimdeki kağıtlarda açıyor

geçmişin efkarlı yüzleri...

bir yanardağ olduğunu bir poşet dolusu yanılgı

kilitli bir giysi gibi yalnızlık çaresi

tutumsuzluk sayıklarken ayna incitiyor gibi

üstünkörü üstünü örtüp kaçıyorum suçluca

bazı şeyler hiç susmaz ama

ayna içindeki taş parçasına...

babam kendini toprağa astı verimsiz bir toprağa

ölerek o

kovdu güneşi saksıları yaktı ..

hiç ayna yoktu göremedim birşey

tanrı söylediği kadar sevmedide

isketimin çukurlarında olur olmaz vuran bir yansımaydıgerçek

bir küfürün içindeydi geçmiş

zahmetli yanlarımı çiziyordum çalkalem

çok kişilikli bir hayvandır insan

kendinden bile saklanan aynadır gerçek

kalbin durgunluğundanmıdır günyüzünün hüznü

sabırsızlık ne acıdır

imkansızdır,

camdan kemiklerle yürümek. ..

şimdi aynıyız baba

beni dinlemekten başka çaren de kalmadı...

içerlerde kırılırdı ya hani

düşünmeden birşey

şimdi şimdi insafsız senin koynunda

sarılmış boynuna

sarılmış kollarına

sarılmıştım ..

Benim küçük korku dükkanım

satıyorum gene şüpheyi

ve içerde satın alınmış acı sermayesi...

oysa alabora olmuş gemi

ki ben yüzmeyide beceremem

suyun tadında bir arayış ...

bedenimde yaşayan dün

bugünün sesi olur

ıssızdır

üstelik hapistedir

yaptığım tüm uçurtmalar...


bu kadar kolay geçti matem

böyle olmamalıydı yerinden oynamalıydı taşlar

belki kalbim durmalıydı

okuduğum ölüm günleri sarsmadı

ağladıkça bitiyordu yaş...