balkondaki saksının
baktım, susuz kuru toprağına
bir ölüden daha ölü yüzü
susuzluktan yarılmış bağrı
ve delmiş kuru bir çubuk yüzünü
geçen yazdan kalma saksıyı
üstünde kuru fasulyeler sallanan


toprağa su gerek
sonra gübre
sökmek gerek üstündeki çubuğu
beklemek demini almasını
ekim kıvamında bir nem
davet etmeli toprak
gel beni ek diye


buraya gömülmesin balkona
çiçekler açacakken göğsünde
ekleyecekken kış vurgunu yüzlere
yeşilin en hasını, en avazlısını kırmızının
oturmasın böyle
tembel insanlar örneğin
eli koynunda
güneşte tükenerek


sana baktım uzaktan
bir türlü baharı yaşanmamış hayat
yılların kamburu sırtında
çok taşlar yığılmış üstüne
çok ekilip biçilmiş
verdiği çok, aldığı az
değeri düşmüş altın
bir madalya takılmamış ömre
sanki ucu sivri
bir kazık çakılmış hayata


bahar tohumunu eksem yüzüne
bir gül biter mi dünden
canlanır mı Ferhat ellerin
dağı deler mi?
suyunu versem
verimli bir toprak uzanır mı önünde!..



16.04. 2015/ 15. 04. 2016 / Nazik Gülünay