insan gidip varıyor “çocuk kokulu” anılara
yıllar öncesi yıllara
çocukluktan büyümedik mi
ne hikmetse çocukluk değil mi
ömrün en güzel yarısı
“insanın anavatanı!”…

başımı sıvaşlayan ellerin sıcaklığı
yüzümde; gülümseyen göz izi,
sevmenin avuç ayası
saçlarımda parmak okşanmışlığı
elimde toprak kokusu tenimde gün yanığı

sevgi gibi her şeyde el emeği
“komşu gayreti” elbirlik ortaya koyulan şeylerdi
daha dün gibi
sevdanın gelinliği
ömrün derinliği!































anam süpürge gelin yapardı
kırık tahta kaşığa bez..
kaşığın tersinde ağız, bir çift koca göz..
yanakta kırmızı bulaşıklı
canlı-kanlı gelin simalı
..
süpürgenin eteğini tahralardı
siniye koyup, çalıp oynatmalı
“hele hele yürü
fistanını rürü
anasının nazlı
nanay da nay nay
nanay da nay”
oysa! kız kardeşim daha küçük, çok küçüktü..

biz söğüt dalından atlarla idare ettik
marangoz artığından kamyon
ya da kayrak taştan dozerlerle
yol yaptık..
bir köyden ötekine
coğrafyaya inat gurbetteki sevdiklerimizin
sadece adını duyduğumuz şehirlerine

hey anam hey
hala çocuk kaldık
ne güzel..
şükür..
patinaj yaptı mı tekerim
yolda mı kaldı kamyonum
şükür! oysa bilseydi
yanımda olmak istemezdi
akranlarımın da belliklediği
sevdamdan habersiz yavuklum

olur olmaz birilerinin zikriydi adın
haberin bile yoktu işin aslı
güzellikten anlamazdım daha
ama temiz güzel giyinir, taranırdın,
ya da ben, sen ne giysen yaraştırı
en güzel seni sanırdım..

iki belikli saçın taralı
baban için zengin
variyetli derdiler
Arpalıkta kelek tarlası
Karşıbağda bademler
keçi koyun cabası
umurunda olmadım.. oldum olası
beyaz gelinlik giydin şehre giderken..
..


ben de seninle “değişik ” ettim kendimce
gelin aldım şehirden
hem de beyaz gelinlikli
yerini tutar mı kainat güzeli
ne sevdam küllendi
ne hasretim dindi
bir tek köyümün değil..
ömrümün en güzeli

..
































Çalı : 1360
Resim için Sn Hüseyin KOÇ’a teşekkürler



www.youtube.com/watch?v=YG1R_PLfUcc