gönül kapısında meczup bahar kelebekleri uçadursun
nisan yağmurları yağar vuslat kokan bir cennet sabahına
ebruli rahmet taneleri bahar demez güz demez daima ağlar
secdeler kaç yüz defa gözyaşlarıyla ıslanır
ve sonra çözülen her göğün karşısında buzlar gibi
sel olup çağlar başını taştan taşa vurup











yine ılık rüzgarlar eser ikindi vakitleri
öylece kalakalır encamı mahşeri yağmurların
yazdan kalma yeşil bir yaprağın damarlarında
gökkuşağın son kızılına son vurulan mühür
kim bilir kaç evvelin kaç ahirin rahmeti










arzular dalgalanır gecenin tam ortasında
bir lütuf hoplatır yürekleri adeta
kutsi sevinçler salınır ayla yıldızlar arasına
ta uzaklardan bir nefes iner seher yeline
gözyaşlarına siner faslı bahar
cennet mevsimleri yaşatır











kalbi kırık çocuk gibi
acıların yekunu toprak kadar değerli
daha yüklü yaşanır miras kalan her çile
ana kucağından mahşer ötesine
hislerle umutsuzluğun yüz yüze birleştiği
en büyük muammanın kördüğümü çözülür










vakitsiz aşk sarhoşu teselli arar şehrin bulvarları
tutkuların bedenleri siyah tül ile örtülür
kaybolur mecrasından çıkmış saatler
ağlaşır ıssız caddelerde vizesiz yürek yangınları










kaldırımlarda ki yağmurlar ateşin zebunu
uzun bir yolculuğun içine doğru bir keşif bilinciyle yürürler
yolculuk dehlizlere değil aşkın deryasına doğru
girdabında hangi hayaller kurulur hangi rüyalar görülür
ezeli gamın elinde bir o kadar karanlık










ümitlerden çağlar duygu çağlayanı sonsuza dek
adeta köpürür ezeli sevdalar
büyülü muhteşemlikler efsunlu ırmak içinde
başlar müştak zamanların yeni bir masalı
sevda ateşlerinin yandığı yeni bir şafağa değin










biçare zindan hayatı bir bela bir musibet
her saniye azılı ejderhanın nefesiyle yok olur
yeni bir fecir doğar ecel vakti
heyhat soğuklara aldırmadan ayaza tutulmadan
beyaz benekli yağmurlar
bir beldenin en kuytu noktasına inerler mışıl mışıl










yağmurlar yağar aheste hüzzam vakitlerinden
bilindik acılardan ruh düşer toprağa



redfer