Rahmetli Babama…

Gece yıldız neşeleriyle ışıl ışıldı
Dolunay etrafında menevişleniyordu
Haklı bir kavganın
Muzaffer yaftası iliştirilmişti boynuna
Onca tahriklere karşı
Mutedildi kalbi
İyiliklere mıknatıstı adeta
Bir kardelen kadar onurlu
Cıvıl cıvıl çiğdemdi kırlarda
Müşfik sesini bölmüş
Pay etmişti hayata
Mücbiri değildi kötülüklerin
Meleğin sesini kulaklarına tıkamış
Sağır olmuştu iblisin çığırtkanlığına
Mustazaf toprağında umuttu tekbir nefesi
Her niyeti nevbahar hükmünce
Sürülürdü ilkin bakışlarına
Ve çisil çisil yağardı tepeden tırnağa
İnsanlığına

En makbul makamdaydı
Neslini yeşertmiş
Gövdesini basmıştı doğrularına
Adımları hizasında dostları
Sesinin menzilinde aşkları dururdu

Biliyordu haddini
Üslubunca yaşamak gereğini
Kertmişti çoktan beri aklına
Manidar bulunmuştu son nefesinde elini sallarken
Israrla yüzünde tuttuğu misafir gülücüğü