Biz yoksul mahallelerin
Hayalleri zengin çocuklarıydık
İskarpin nedir bilmeden
Kara lastik
Ve her yerinden hava alan bayramlıklar ’la büyüdük
Daha henüz bıyıkları bile terlememiş
Ağır ağbileri taklit ederdik onlardan gizli gizli
Kimimizin elinde nerden bulmuş ise
Otuz ikilik bir tesbih
Parmaklara bile yakışmayan acemice sallanan
Kimimiz’de ise altları delik
Üstüne basılı bir ayakkabı yoksulluğa yakışan
Sanki erken büyümeye geç kalmışız
Marifetten sayar gibi




Biz yoksul mahallelerin
Hayalleri zengin çocuklarıydık
Evlerimizin sundurmalarına
Yada pencereye dayalı bir seki kenarına
Gül yanaklarımızdan topladığımız hayalleri
Daha geceden yıldızlara asardık
Bir oyun molasında
Görpe tenimizin yüzüne bulaşan salçalı ekmeklere
Annelerimizin tülbentlerinden düşen duaları katardık
Ve kafa tuttuğumuz hayatı
Bir nimeti öpüp başımıza koyar gibi katık ede ede büyüdük
Uyandığımız her sabahta
Akşamdan kalma duaları da ardımıza takarak
Deli taylar gibi
Bir uçurtmanın peşine düşmenin sevinciyle uyanırdık sanki
Ve kimbilir kaç şahin çocuk bakışı
Bulutların arasına gizledik çaktırmadan



Biz yoksul mahallelerin
Hayalleri zengin çocuklarıydık
Önü arkası bahçesiz evlere ev demezdik
Kara tuğlalı kerpiç evlere dayadık her gece sırtımızı
Kiminin sıvaları dökülmüş
Kimin’de ise pencerelerinden giren rüzgar
Gecenin davetsiz tanrı misafiri sanki
Bir ıslık sesiyle geceyi bölerdi her fırtınada
Bazen yağan yağmurda damdan akan
Sinsice bir yağmur suyu ile erkenden yüzümüzü yıkardık
Çocuk dilimiz yabancıydı nede olsa apartman lugatına
Sabahın kuşluk vaktinde
Ekmeklerini alın teriyle ıslatacak
Ayak sesleri duyulurdu henüz gün bile uyanmadan
Hayat hafif gelirdi emekçilere
Namussuzluğu namuslarıyla
Alnının çatısından vururlardı kan ter içinde iki lokmaya
Yediden yetmişe bunu öğretmişti bize hayat
Dededen toruna biz böyle büyüdük bu sokaklar da




Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ