Seni neye benzetiyorum biliyor musun güzel kız?
Mavi’ye…

Sen bilmezsin
Güldüğünde gökyüzüne çalar gözlerin.
Ve sustuğunda, denizin dalgalarına karışır sesin.
Bakışlarından bilirim
Güneşin hangi yönden doğduğunu…
Hani bazen konuşursun ya
Kelimelerin dibine vura vura,
İşte öyle sus kalırım harflerinin arasında.

Sen en çok Mavi’ye yakışırsın güzel kız
Sana dokundukça Mavi olurum ben
Ve en çok seni sevdikçe…

Sen Maviydin güzel kız
Ve ben seninle başladım, bu şehrin sokaklarında koşmaya.
Yüreğimin en ücra köşelerinde seni sayıklarım.
Bilirim
En çok sende tamamlanır eksik yanlarım.
Yanaklarıma düşen tatlı tebessümdür adın.
Öyle çok nefes olursun ki bana
Kalbim duracakken, seni haykırırım.

Güzel kız
Bu şehri sende sevdim
Denizi başkaydı,
Gökyüzü desen, martıları, insanları seninle sevdim.
Anneleri ağlamazdı şehrimin
Savaşları olmazdı
Kimseler küsmezdi birbirine, kırılmazlardı
Ve en çok çocuklar gülerdi bu şehirde.
İşte ben sende bunu sevdim.

Sen Maviydin güzel kız
Ve mavi seninle her şeyi ama her şeyi güzelleştirdi…