Kalbimde duran ağrının son tevekkülüydü şimdi.
Ceplerimde durur hasret
Acı düşer en göğümden…

Bilmez kimse
Kaç intiharın eşiğinde gözlerimi kundakladım.
Kırılan dişlerimin boşluklarında duruldu yalnızlığım.
Dilimde sayılmayı bekleyen birkaç ceset
‘’ -Ölüm ‘’ diyorlar susuyor diri yanım.
En çok kendi sığlarımdan biliyorum
Saçlarıma kertilmiş yapma bebek tadında
Uğradığını ömrün.
Desem ki
avuç içlerimde duran çizgilerimin
Betimsiz yalnızlıklarından yürürüm
Kaç kişi anlar ki ayvaz hallerimi.

Ve ben en çok
Aşktan korkarım.

Kim gurbet gibi otursa içimde
Yürümelere telaşlarım.
Olur ya bir gün
Ahvalinin yabancısı olursa gözlerim
Kendini hatırlatma bana.
Gözlerine bakmak değil de
Seni tanıyamamaktan korkarım.

Ve bir gün
Aynı toprakların ardında üşürse ellerimiz
Yanmaya mühürlü yüreğimden başlar
Bedenimin ecel çırpınışları
Sahiden neydi günahı(mız)
Neydi affı…