dinlerken sesini
tınısından çağırmıştım mevsimleri
uzaktı gözlerinin endamlı bakışları
soğuktu sözlerinde biriken buğulu nefes
bir ayrıcalıktı yenilenen rüzgar
üzgündü papatyaları yeşerten baharlar
vurgundu zincirlerin hoyrat sesleri
yorgundu çaresizlik, umutsuzdu
suskundu ayrılığın vuslat düşleri
uyurken ben dün gece
yine seni çağırdım gözlerime.

☜♥☞

yine sessizlik hakim bilinmeyenlere
adım ile aşkın gizli bir ortaklığı var
halsizdi aklımın yörüngesi
ruhsuzdu kalbimin derinlikleri
hep bir özlemdi yokluğunda
hep bir karanlıktı dünya
kederleriyle zindanlara
kelepçelenmişti kaderim
demir attığım mahzenlerin
suskunuydu ay
bir başına uyurken ben
ve ben, ve sen, ve yine hasretler
ve ben yine gizli gizli
seni çağırmıştım kalbime

☜♥☞

özlem dolu anlarıydı aşkın
nasıl anlatsaydım ki kendimi
şüpheli umutlarla yaslanmıştım hayata
yaşlar dolusu yüreğimle
bir şeyler karalıyorum
kendi kendimi yokluğunla yaralarken
içten içe seni çağırıyorum.

☜♥☞

adın avucumdan öpüyor yüreğimi
öyle özlemişim ki sesini, gözlerini
daha dün bitmeden yarını gözlüyorum
acıkıyorum günün erken saatlerinde
suya bandırdığım mendilinle
bir nefes alıyorum ki, sorma
ömrünle dolarken yüreğime
bir çağrı bırakıyorum kalbine

☜♥☞

meşguliyetimi sorma
bir bahane bulup sana sarıyorum
işimde gücümde, içimde bir yerde
aslında alabildiğim her nefeste
seni taşıyorum göğsümde
her yorulup soluklandığımda
ellerimi götürdüğümde kalbime
sanki dokunuyormuşum gibi sana
bir haller oluyor içimde
bugünlerde her şey
seni çağrıştırıyor gözlerime
oradasın biliyorum
sol yanımın tam ortasında
teninden tenime her dokunuşuna
telefondaki gül kokusuna
içtiğin kahvenin dudaklarına
ömrümden ömrüne
bir mesaj var şimdi, hadi bak
bir çağrı bıraktım kalbine


...



BİR ÇAĞRI BIRAKTIM KALBİNE ☜♥☞ Mawish Şiirleri ☜♥☞ Mert Zafer Cansever