1
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
1881
Okunma
gece güne her zaman kavuşurmuş
ben geceydim sense gündüz
neden hala sana kavuşamadım.
gecenin çığlıklarını en iyi ben bilirdim
anasından ayrı düşmüş bir kedi yavrusu gibi
sinerdim duvarımın dibine
içten içe titrerdim
yanıma yaklaşsa bir yabancı
tırnaklarım hazırdı tırmalamaya
gözlerim güne aşık
karanlığı yırtacak sesinin gölgesine bile hasrettim.
gün aydınlık
gün keyfe keder saatleri kovalarken
ve güneşin sıcaklığını daldan dala taşırken
gecenin hüznünden neden bu kadar bihaberdir bilinmez
yarasaların çilesini bir karanlıklar anlarmış
bir de ben gibi
aydınlıkta bile ruhu karanlıkta yaşayanlar.
daha doğamadan ölüm hükmü verilen bu aşka
sahipsiz köpek muamelesini layık gören
yüreğine hesap soruyorum şimdi
doğmamış bebeğe kefen biçmek nerde görülmüş.
Lavinia
Cevap Yaz