Oy gönlümün mabedi oy gözlerimin nuru
Her adını andıkça dudağımda yanarsın
Herkese nasip olmaz böyle sevda onuru
İçimde gizli gizli yara gibi kanarsın
İlacım sen yaram sen ömrüm yoluna feda
Bir seni nasip etsin hayat yolunda Huda.



Kuru bir dal zannetme yandığımı görerek
Yaşken alev almışım sönmeye ramak kala
Sen beni mahpus ettin duyguları sürerek
Ektiğin sevda gülü yakışıyor bu dala
Bülbülün figanıdır kulakta olmuş seda
Bir seni nasip etsin hayat yolunda Huda.



Hasretin kem soluğu kuruturken tenimi
Umudun tatlı yeli sol yanıma vuruyor
Kimse sormasın bana bu aşk eski yeni mi
Böyle saçma sorular şu gönlümü yoruyor
Tek derdim var dünyada aşkından oldum cüda
Bir seni nasip etsin hayat yolunda Huda.



Yokluğunda anladım sensiz yaşamak hiç/miş
Dünya bomboş gözümde gören yaşıyor sansın
Bu gönül can diyerek senin aşkını içmiş
Sevdamın çıkan isi teneşirde yıkansın
Gel diye bir çığlık at gönülden çıksın nida
Bir seni nasip etsin hayat yolunda Huda.



cüda: Yurt, baba ocağı gibi çok sevilen şeylerden ayrılmış olan, uzak kalmış olan.




Lavinia