cebimde hasretinden kalma bir kaç anı
yağmurun gözlerine sektiriyorum
hep mi tam onikiden vurulur gözlerim..



nasılsa benden sonrada
karşına çıkana
seni seviyorum diyeceksin
o yüzden ne önemi var yağmurların
gözleri güzelleştirmesinden başka
kelimelerin de önemi yok
dilden döküldüğü an evrenin büyüsüne kapılıp yok oluyorlar
sevmek her dilde aynı renk
kirlenmek aynı.



bu şehrin her sokağı
sen ve ben kokuyor hala
gecelerin dili olsa da konuşsa
ne çok ağrı var kayan yıldızların boş bıraktığı yerde
yere düşen gururum da çok ağır
kaldıramam biliyorsun
kaldıramam hiç bir boşluğu
en çok bu acıtır yüreğimi.



şimdi veda zamanı
mezarı dahi olmayan bu sevdanın
katline karar verdiğimiz gece
ne çok üşümüştük hatırladın mı
her cinayet işlenmeden önce
sevda katilleri üşürmüş derler
bir titreme sararmış vücudun her yanını
’kendine iyi bak’ derken dudaklar zangır zangır titrermiş
bölük pörcük kelimeler havada dansedermiş
kendini kaybederek.




işte öyle
titrek bir veda düştü bu nasipsiz sevdanın ardından
kanlar içinde son nefesini verdi
katilleri belli
cezası yürekte müebbet.





Lavinia