1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1085
Okunma
İyiydi o gün, çok neşeliydi.
Kâşif gibi hissediyordu
Belli ki kendini.
Bir dikene anlatmalıydı derdini…
Yüzünün coğrafyasına
Şiir sancısı düşmüş kız.
Dayayıp ellerini çenesine,
Gelincik bürünmüş baharın
Üç yanına birden baktı.
Mih’rin doğuşu ile batışındaki,
Özlem; bitimsiz damlayınca
Mavi okyanusuna,
Zehir zemberek yürüdü
Umut düğümleri yalnızlığına.
Ahh dedi ahhhh.
O da olsaydı burada,
Tutuşsaydık el ele
Nazar etseydik güle bülbüle…
Kalktı oturduğu yerden usulca,
Bir afaka baktı sevda büyüten,
Bir dağlara baktı, bulutlarla öpüşen,
Çözüldü dizlerinin bağı,
Yığılıp kaldı oracıkta….
Bir al düştü mendile.
Kiraz çiçeklerini görmedi bile.
Akkız dikenleri ile sevişen...!
Müşteba Güneş
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz