YAŞ VE KAHVE

Çocukken kahve içenlere ne çok imrenirdim. Kahve içmek sanki bir statü gibi gelirdi hep. Babaannem kahve içmemize izin vermezdi. "Kızlar kahve içmez, kararır." derdi. Bize sütlü kahve yaparlardı.

Dedem bazen kendi kahvesinden içirirdi, günlerce aynaya bakardım karardım mı diye.
Misafirliğe giderdik, "Çocuklar kahve içmez, size sütlü kahve yapalım." derlerdi.

Benim için büyümek kahve içmek anlamına geliyordu o yıllarda.

Çocukken okula gitmek büyümek demekti. On sekiz yaşına girmek büyümek demekti. Otuzlu kırklı yaşlar ne büyük gelirdi.

Şimdi anlıyorum ki yaş sadece bizim algımızmış. Karacaoğlan misali, gönül hep on beş yaşındaymış.

Alnındaki çizgiler kırışıklığa dönmüş, saçına karlar yağmış, benden çok yaşamış büyüklerimin ellerinden; gözleri çakmak çakmak bakan, gelecek hayalleri kuran, benden az yaşamış küçüklerimin gözlerinden öperim.

Dünya yaşlılar ve kahve günümüz kutlu olsun.

Sevgiler...

Hamiyet Su Kopartan ✍
01.10.2020