Tırnağımız kırılsa, parmağımıza iğne batsa canımız acıyor. Biraz fazla düşünsek başımız ağrıyor. Canımız sıkılsa boğazımıza iniyor. Hastanelerde sıra beklerken birçok hastayla tanışıp çeşit çeşit hastalık öğreniyoruz.

Bebekken başlıyoruz hastalanmaya. Diş çıkarırken sancı çekiyoruz. Sancılı bir sürecin bizi hayata hazırladığını o an idrak edemiyoruz. Yürümek için kaç kez ayağa kalkıp kaç kez düşüyoruz. Hayatın düşe kalka yaşanan bir yolda yürüme provası olduğunu yaşadıkça öğreniyoruz.

Dünya hayatının imtihan olduğunu anladığımızda bu sefer yolculuğa hazırlandığımızı da anlıyoruz. Sevdiklerimizi kaybettikçe kazanmanın sevincini tam tadamıyoruz. Elimizde kalanlara daha sıkı sarılıyoruz. Eşyalarımızı kaybettikçe elimizde kalanlara daha çok değer veriyoruz; çünkü kaybettiğimiz insanların hatıraları kalıyor üstünde. Kaybede kaybede özümüze yöneliyoruz. Çünkü Allah’ın bizi sağlığımızla, sevdiklerimizle, malımızla imtihan ettiğini, edeceğini bilmenin rahatlığına güveniyoruz.

Tasavvuf ehli "ölmeden önce ölmek" der buna. Bu dünyada canından can kopmayan yolculuğunda can veremez çünkü. Saçımıza karlar yağacak ki aklımıza sahip çıkalım. Dişlerimiz dökülecek ki sözlerimizi incilerden seçelim. Dizlerimizde derman kalmayacak ki asıl güç sahibini tanıyalım. Cildimiz kırışacak ki toprağa karışalım. Aynaya baktığımızda yüzümüzden çok özümüzü görelim.

Sağlık denince elimizin ayağımızın tutması, kişisel bakımlarımızı yardımsız yapmak akla gelse de yaşamak da "sağ"lıktır.

Sağlıkla tuttuğumuz oruçlarımızın, iftar vaktinin değeri paha biçilemez. Bir bardak çayın tadını alarak içmek paha biçilemez. Allah son nefesimize kadar akıl ve gönül sağlığı nasip etsin hepimize.

Muhabbetle...

Hamiyet Su Kopartan ✍

#iyikivarsınedebiyat #edebiyathayattarzıdır
#DünyaSağlıkGünü