zekice

3.5.2007 04:51:02

Azalmalarını çoğaltıyordum kalbimde...
Kanatıyordum her hatırlayışta
Sevgimin sana olan çaresizliğini.
Sensiz gecelere gark olmuş hüzünlerimi,
Bir bir yakıyordum şiirimin içinde.
Kalemimin canı yanmakta,
Kağıtlarımın ruhu kararmakta...
Sana uzanan her mısrada,
Köprüler kuruyordum uçurumlarımıza.
Yalın ayakta kalabilirdim,
Gidilecek bu uzun yolda...
Sana bakan gözlerimin ayazında,
Kipriklerimin ucunda donan her damlada,
Bir tipi ki gönlümün baharında...
Dağılıyordum...
Bana her bakışında.
Ve bende kalıyordun...
Sen benim son istasyonum oluyordun.
Gidilen bütün yollardan sana dönüyordüm.
Kapanırken kalbimin kapıları usulca...
İşliyordum satır satır bu aşkı mısralarda,
Ve senden yadigar kalıyordu her şiirim...
Bu sayfalara...

ezgi gibi...
içten, hüzünlü, akıcı bir melodi gibi şiiriniz...
gecenin bu saattinde iyi gitti...
tebrikler...

sevgilerimle ayşe hanım...



zekice tarafından 5/3/2007 4:55:09 AM zamanında düzenlenmiştir.