Giderken
Umarım hep mutlu olursun demişti
Derin bir sessizliği’de koluna takarak
Gidiyordu işte.
Gölgeme bile tenezzül etmeden .
Yaramazlık yapan bir çocuğun
Yetişkin bir ayrılıktan fırça yemiş gibi
Başım öne düşmüştü o anda sessizce

Gidiyordu işte
Ummak
Bir umarsızlığın belasında kalarak yanmak gibiymiş meğer.
Öfkelerimden yere göğe sığamıyordum.
Pazar’da bir annenin elinden
Farkında olmadan kurtulup
Kalabalıklar’da kaybolan bir çocuk edasıyla
Panik telaşımı yaşıyordum o anda.

Koskoca adam olmuşluğumu
Ayaklar altına alarak gidiyordu
Gidiyordu işte
Uzun lafın kısası’nı bana bırakarak gidiyordu.
Ve ne kolay gidiyordu insanlığı’nı unutarak.


Şimdi pişmanlığın girdabında
Acaba hangimiz daha önce boğulacaktık.
Bunu ne ben ne o biliyordu .
Bu kadar zamana sığdırdığımız anılar ve mutluluk’lar
Bir çırpıda çorap söküğü gibi
Avuçlarımdan yollara dökülüyordu
Acıya sanki daha oracıkta yeniliyordum işte


Ne kadar zormuş aslında
Öyle ayak üstü bir vedanın ardından bakmak.
Ve ne kadar zormuş
Oralı bile olmadan
Gidenin kalbinde adımın bir daha dudağından dökülmemesi.
Gidiyordu işte
Daha şimdiden koca bir gurbet oluyordu gözlerimde
Bir buhar gibi yazın sıcağında
Beni en soğuk kışlara salarak gidiyordu
Bir sabun köpüğünün gözümü yakması gibi
Bakmaya korkuyordum arkasından

Gidiyordu işte
O anda dilime dolanan
Dokuz köyden kovulan yalanları
Kalması için yollarına sermek istiyordum çaresizce
Tam’da sol yanıma son cemre düştü derken
Şimdi İçimde binlerce Kabe yıkılıyordu
Ve bana artık
Geceleri
Yokluğunun tavaf’ında
Seni görmeden bir daha sevmek’mi düşecek yani
Hiç düşünmezmisin
Sana her gün dirhem dirhem öleceğimi

Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ