Kadının ruhu bedene bürünmeyi bekliyordu
Tanrı uzun süre bu bedeni tasarladı
Artık zamanı gelmişti ve kadın Tanrının karşısındaydı
Önce inceden bir beli oldu kadının
Açlara sofra güzelliğinde,
Uykusu gelenlere uyku gibiydi kadının beli
Beyazın açık renkteki annesiydi rengi belinin
Güneş doğuyordu orada ve Tanrı güneşten bir yüz yarattı kadına
Kusursuz ve sımsıcak
Gözleri sabah kahvaltısı oldu kadının,
Islak dudakları çölde çeşmeydi
Kiprikleri savaşlarda düşmana oktu, sahibine dost
Dişleri hırsızlara ganimetti, öyleki değerli
Kadının saçları bütün alemlerde karşılıksız birer aşktı
Çocuklar, erkekler, hatta bebek İsa bile hayrandı saçlarına kadının
Mavilik kadının saçlarında inci boncuktu
Kadının saçlarındaki deprem gecesi yıldızları,
Kokusunun hakim olduğu şehre çok yakındı
Tanrı ruhu bedene bürürken pişmanlığı ilk kendi yaşadı.
Bu kadın sokak karanlığındaki tek ışıktı
Ve Tanrının gözlerini kamaştıran ışığı, insanların vücuduna bulaşmaktaydı
Bu ışıklar ruhlarımızı ve zihinlerimizi haz içinde boğmaktaydı
Kadın herşeyin farkındaydı fakat Tanrı durmadan yaratmaktaydı


Tanrı ile paylaştığımız kaderin öteki ismidir kadın.
Fakat yapacak birşey kalmamıştır Tanrının elinden yaratılan için
Ona bakan kimse yeniden bulamaz yerini,