5
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
808
Okunma
Yağmurun suları, içinde koca bir çukur oluşturmuştu bile adamın
Islanmayı umursamıyordu,
Bu sabah diğer sabahlardan farklıydı,
Nefesimizi tuttuk ve ne olacağını, ne söyleyeceğini merakla bekledik...
Nemli tren raylarına uzattığımız ayaklarımızı kendimize doğru çektik
Maviler sonsuz bir boşluk dolduruyordu içimize,
Kafamızın içinde şekiller değişiyordu,
Ve yer, çok karanlıktı.
Adamın çığlıkları bizi kendimize getirmeye yetiyordu
Uzun bir yol yürümüştük bu çığlıklar arasında,
Kıştı, soğuktu
Yağmur bastı içimizi, ıslandık
Durdu hafif hafif esen rüzgâr,
Fakat dönüşü yok içimizdeki yağmurun
Dalgakırana kadar yürüyecek, koşacak, ağlayacak ama dönecek içimize
Ve gece, bir fısıltıya dönüştürecek konuşmalarımızı
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz