Kaç Gül Fidanı



biz gül fidanıyız
kimimiz kara toprağa düşer kimimiz gülistana
kirli vicdanlar var mutluluğu zehir eder insana
kaç cemre daha düşmeli ki üstümüze
ısınsın yüreklerimiz yeniden


toprak kabul edemedi körpe bedenleri arından utancından
hasret kaldı mavi gök
yağmurdan sonra çağan ebemkuşağına
daha kaç bahar geçmeli ki gönüller
küskün kinlerden arınıp kavuşsun birbirine


kara dut kesti dutunu
çatladı nar
nar yaprağı ala boyandı

barışın gözyaşları dinmiyor ki
çocuklar öksüz kaldıkça
daha kaç kuzu su içmeli zehir pınarından
kaç güvercinin kanadı kırılmalı karşı kıyıya varamadan
kaç yağmur yıkamalı kirlenmiş duyguları
ki
kucaklasın birbirini insanoğlu


ağacı kelebeği karıncayı pınarları vuran silahlar
bir sussa var ya
dolacak gökyüzü uçurtmalarla güvercinlerle

daha kaç begonya saksılarda korka korka açmalı
kaç bahar yaşamalı boynu bükük sevdalar
ki
kavuşsun bütün sevenler


doktor ilacı tok karnına alsın diyor ya hasta için
karnı açsa dünyanın öte ucundaki çocuğun
nasıl
nasıl içecek ki onu

biliyorum mutlu son insanın ferasetinde
şimdi sadece
bir akıl bir de "mangal yürek" gerek buna




Şükrü BEŞİKTAŞ