Ben sana
Yüreğimden kopardığım
Paramparça sözcüklerle sessiz çığlıklar atıyorum
Niye hala bir yerlerden duymuyorsun ?
Yüreğin bu kadar mı sağır bana!..
Yoksa dudağımdan çıkan görünmez harflerim
Senden habersiz vurdum duymazına’mı düştü
Sen benim edebiyatımda
Noktasından virgülüne kadar
Hep hata yapmaktan korktuğum
Bütün imlalarımdın aslında


Ve bir gittin
Zarf , tümleç , özne, fiil ne varsa peşine takıldı
Sana yazdığım şiirlerde belkide bu yüzden hep birşey eksik
Olur’da bir yerlerde okuduğunda hala buz gibiysen
Ve hala için titriyorsa
Tıpkı dudağımdan dağılan harfler gibi
Hiç acımadan yak gitsin
Belki külleri soğuyasıya kadar
Isıtırsın bir anlık boşalan yerimi


Oysa ben seni severken
Her gece
Yanıma sensizlık korkularımı alarak
Peşkeş çekerdim sabaha
Ya senle uyanamazsam
Ya güneşe uzatamazsak birlikte ellerimizi
Ya Aşk’ın dibini sıyıramadan hayat yetmezse bana
Ölümden çok sensiz kalacağıma korkuyorum


Şimdi seni şiirlerimin engin denizlerine bırakırken
İçimde cümlelerimin kıyısında boğulmaktan korkan
Bir çocuk ağlıyor sessizce duyuyormusun ?
Ve senden
Umudunu hala kesmemiş bir haber gelecek diye
Kanadı kırık beyaz bir güvercin uykusuna yatıyor



Seni arasıra soranlara
Ayrıldık diyemiyorum hala
Küçük bir tebessüme gizliyorum seni o an
Varsayın’ki ben vardım o geç kaldı yetişemedi diyorum
Sırf bunun utancından
Bazen sana öfkeli şiirler yazmak geliyor içimden
Fakat elegüne rezil olursun diye
Zor tutuyorum kalemimi yinede sana kıyamıyorum işte



Afedersin
Hiç hesapta olmayan gidişine alışamamışım hala
Ne oldu benim şiirlerimdeki küçüğüme
Eller’de büyümelere mi gitti
Dönüşü olmayan yollara bakıp
Daha gözlerimden kaç kere vakitlerimi çalacaksın
Öylece ortada darmadağın kalarak
Hayat’ta kalmak için kaç kere kendime kaçacağım hesapsızca
Yani şimdi
Ben hatırlamayı sen unutmayı mı şeçtin
Kusura bakma bağışla yine can çekti seni işte
Özür dilerim ben seni sevmeyi bile sevmişim



Ayhan’ca Cümleler
Ayhan AKDENİZ