İnsan bir sevgiliyi beklerken
Gökyüzü deniz ve kuşların şahitliğinde
Tüm vücudunu bir yalnızlığın ihtilali kapladığı anda
Ve gözlerimdeki yaş
Bir dar ağacından düşerek teslim ederken kendini toprağa
Henüz doğmamış bir aşk’ın hasretinin
Hemen oracıkta cezasını kesmek gelir içimden



Gün geçmek bilmez uzar gider gözlerimde
Susuz yazların özleminden çatlak dudaklara
Binlerce daha tüyü bitmemiş bir sabi küfürleri
Dilime hapsedesim gelir
Geç kalışına sitem sanmayasın diye



Ah be bir türlü gelemeyenim
Nasılda özledim ellerinden
Bir Abı hayat çeşmesinden aşkın şarabını içmeyi
Daha gözlerine baktığım anda
Gamzelerin çukuruna şükürleri sararak
Bir besmele çekmek nasılda yakışırdı yanaklarına



Seninde yaraların kabuk bağladığında
Ve takvimlerindeki sonbaharın miadı dolduğunda
Kaybolmadan bir şehrin caddelerinde
Yalnızlığın pusularına yakalanmadan
Bir haber uçur ne olur
Gelmeden önce
Ellerimle temizleyeyim adımlarına takılan kötü kaderini
Bende sana yıllarca sakladığım
Dualı bir emanetin var üstelik


Söyle nerede bekliyeyim seni
Bir kır kahvesinde’mi
Yoksa Gidenlerin ardından mendil sallanan
Güneşin batışın’da unutulan bir iskele köşesindemi
Bana öyle bir gelki
Azraili döndüreyim yolundan gelişinin korkusundan
Yollarına adını asayım
Ve bu şehre nanımı haykırayım
Üstüne cennet kokularınıda sür gelirken olur mu
Sür’ki her rüzgar estiğinde bahar feyz alsın senden
Yolların çiçek bahçeleriyle bezensin
Gelki semaya çevrili
Mübarek bir dua olayım avuçlarında
Adımı her söylediğinde yüzüne sürdüğünde



Ayhan’ca Cümleler
Ayhan Akdeniz