Sayfalar tükenirdi bir,bir
Mürekkep kururdu deftere uç sürmeden
Çelik’ten kına kitlenirdi bütün kalemler
Adlarımız her kağıda yazıldığında
Bir hikaye’ye konu olduğumuzda

Sonra bize hep gitmek kalırdı,
Ayaza astığımız çeyketimizi omuzumuza asarak
Baba yadigarı,
Çileden hayat ipine dizilmiş tespihleri sallayarak
Yoldaş çile kardeşi yanımıza katarak
Yol alırız hep

Bize bahş edilen değirmenci kaderi yaşamaya
Bizle özdeşleşen
Öğütülmüş hikayeler diyarında yaşlanmaya
İçimize ekilen özlemin demi ile
Geçen her trenin ardında bakıp
Bakıp
Memleket türkülerini çığırmaya

Oysaki
Hiç bir hikaye sığdırmamış adlarımızı içine
Hiç bir hikaye güldürmemiş yüzümüzü hiçi hiçine

Zaten
Hangi hikaye yarım kalmışlığı tamamlarki
Hangi hikayede bugüne kadar
Hikayeler arası uğrakçı karakter yazıldı
Bilen,duyan ve gören varmıki


Belkide hikayeler arası olmayan varlarız
Bir türlü kabullenmediğimiz
Kendi kanaatimizce

M,Kılıçel