Tanrım!!!
İlkel bir boşluk büyüyor içimde.
Hiç’likle yürüyor aklım bir trenin rayları üstünde.
Yanmakla tehdit etme beni.
Samana karıştırıp yaktım beni.
Küllerim taş gibi ağırdı.
Ağrıdı…
Bir masala iman ettim,
Ellerim büyüdü
Görecektin.
Düşümde gelinlik giymiş bir İsa,
Kan kusuyordu göğsünden.
Omzumda karşıdan karşıya geçirirken elimden düştü.
Bir masalda tetiği çektiler.
Bu hikâyede ben öldüm.
Tabutumun çivileri cebimde.
Ayaklarıma batıyor dünya.
Eşitsiz bir dünyada,
Eşitleniyor acılarım.
Çok bilinenli bir denklemle bölüyorum beni.
Omurgalarımı ateşte yaktım.
Aklımın gözleri kör oldu.
Kızını kaybetmiş bir anneyi sevdim.
İncecik düşlü piyanoları,
Birde yüzünde yara iziyle bir mevsim.
Kanla karışık ağlıyorum.
Bir barbar gibi dilimi kesiyorum.
İncinmesin diye kalbi
Kalbin…
Yangın fikrinde değil hep beyin hücrelerim.
Onaramadım Tanrım
Bir araya getiremedim.
Ve bir kubbenin iç açıları,
Eşit mi benim iç acılarıma.
Y’ol diyordun,
Yoluyordum saçımı,
Başımı…
Limon kokulu bir kadına aşık oluyordum.
Limon kokuyordu ellerin, avuçların.
Ben öperken…




pynst,