Cehennemin pir parçası olan dünyada.
Günlerin bozuştuğu bir evrende iken;
Tanrı konuştu.
Tanrı isyan etti.
Tanrı kızarak,
Tanrı yarattıklarına bir avet icat etti.
İşte o an başladı ilk davet!..
Çığlıklar yükseliyordu derinlerden bir yerden.
Bir telaş bir telaş bir koparış....
Sanırsın ki: İsrafil üflemiş sur’a!...
Sallanıyor sırat köprüsü....
Mahşer delik deşik olmuş bir kazan gibi...
Sorgu meleği kayıplarda.
Kimin cennete gireceği pek meçhul?
Asansörden çıkıyor Azrail kabzasıyla....
Cennet için dünyadaki herkesin canını almıştı.
Çünkü, Tanrı ona da bir avet icat edecekti!...
Ve ona en büyük hediye:"ÖLÜM" idi.
Ve böylece başladı ilk avet daveti!...
Tanrının sonsuzluğuna şahitlik edeceğiz birazdan!
Sahne perdeleri yavaştan kapatılıyor iblis tarafından.
Ve deneme bir-iki-üç...
Başlasın Tanrı’nın egoistliği!....
Ve sadece,
Cehennemin bir parçası olan dünyada.
Günlerin bozuştuğu bir evrende iken;
Tanrı konuştu.
Tanrı isyan etti.