Daha yeni gelmiştim bu aksi dünya’ya..
Nefes almayı dahi bilmiyordum!..
ilk önce bir kemik ve bir et parçasıydım..
Sonra büyüdüm ve büyüdüm!..
Ama büyüyünce de bir şeyler’in farkında değildim..
Daha ben çocuktum..
Bir yaşına bürünen bir çocuk oldum!..
Senin kıymetini fazla bilemiyordum..
Ama çocukluk aklı işte..
Sana doya doya sarılamadım..
Seni doya doya öpemedim..
Seninle doya doya gezemedim..
Yahut,seni doya doya sevemedim küçücük kalbimle..
Ve sonra sen askere gittin..
Ben dört yaşına girmiş bir bebeksi çocuk oldum!..
Ve bir müddet sonra;
Günlerce bir pencere kenarın’da
Ya da bir yol kenarında
Veya bir kayalığın üstünde..
Seni bekledim..Seni...
Ama bir gün kara bir haber geldi..
O haberi getiren bir jandarma takımıydı..
Daha jandarma arabasını görür görmez,
Senin o lanet olası kan gölüne dönüşmüş,
Barışı irdeleyen o dağlar’da şehit düştüğünü,
Ufacık ve çocuksu aklımla kavramıştım..
Kavrar kavramaz düştüm yere..
Ve o küçücük gözlerimden,
Kanlar akıtılmaya başladı..Ağlıyordum işte..
Dünya’dan kopulmaya başladım..
Çünkü;Benim babam benden önce gitti..
Sonra günlerce arkandan ağladım ve ağladım..
Gelemeyeceğini bile bile ağladım..
Sonra bir rüya’ya daldım.
-Bana,uyan diyordun..
Ama ben sen geleceğin güne kadar uyumaya yeminliydim..
Sonra bambaşka bir güç gözlerimi açtırdı.
Şaşırdım.Belki o kişi sendin diye kendimi avuttum..
Sonra dışarıya koştum,belki seni yakalarım diye..
Ama ne çare..sen yoktun..
Ve daha sonra önümde yahut gözlerimin önünde,
Bir film şeridi gibi;
Babalar ve çocuklar geçiyordu.
Çocuklar babalarına hediyelerini veriyordu.
Ve babalar’da çocuklarını öpüyorlardı.
Ama ben sana hediyemi veremedim.
Çünkü,ben;23 yaşına girişmiştim!..
Sen ise 22 yıl önceki gibi öpemedin.
Daha doğrusu hiç öpemedin..
Çünkü,sen yoktun..Yoktun..
Sonra birden bire..
Uykumdan kalkıverdim..
Asıl gerçek dünya’ya dönüverdim..
Ve sen orada da yoktun..
Ve de hiç yoktun..
Sonra ağlamaya başladım..
Ya beni de beraberinle götürseydin.
Ya da hiç gitmeseydin..
Seni özlüyorum babam..
ve hıçkırıklarla ağlamaya başladım gene..
Ağzımdan sadece;
-Babammmmmm...Babammmm...-
çıkıyordu..başka da hiçbir şey...
Bugün seni apayrı özledim babam.
Ama sen bugünde yoksun...
Sen artık hiç yoksun..
Bugün babalar günü!..
Bütün çocuklar babaları ile dolaşmakta.
-Peki,ya ben?
Sen neredesin canım babam...
Sen olmayınca olmuyor..
Hep bir yanım eksik gibi..
N’olur çıkıp gel artık..
Çünkü,senin bu küçük oğlun seni çok özledi..
-Babammmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm...-
Diye dakikalarce ağladığım oldu..
Ama ne çare.. Sen bugün yoksun!...
Bedenin yanımızda olmasa da,
Ruhun yanımızdadır belki..
Belki de tam da kalbimizdedir.O güzel ruhun..
Ve sana bugünde bunu demek istiyorum;
-BABALAR GÜNÜN KUTLU OLSUN CANIM BABACIĞIM!...-