Bir park vardı;Her gün orya giderdim..
Hüznümü orada boşaltırdım..
Ve orada mutluluk bulurdum.
Kimse farkında değildi belki:
Ama ben farkındaydım,
Oradaki güleryüzlü suratlar’dan!..


Bir park vardı;Her gün oraya giderdim..
Mutluluğumu orada arardım her nedense..
Bütün hüzünlerim beni terkederdi!..


Bir park vardı;Her gün oraya giderdim..
Bir sürü insanlar orada barınıyordu.
Ve ben bunun farkındaydım!..
Orada herkes gülüyordu!..

Bir park vardı;Her gün oraya giderdim..
Her cinsten insanlar vardı.
Mesela;Simit satan ’Azerbaycanlı Ahmet Amca..’
Balon satan ’Fransalı II.Henri Abi..’
Pamuk şeker satan ’Amerikalı George Walker Brush Dayı’
Şemsiye satan ’Londralı Charlie Chaplin Amca’
Türk bayraklarını satan ’Türkiyeli ve Rahmetli İsmet Özel Abi’
Kaçak çay satan ’Kürt ve Rahmetli Musa Anter Abi’
Vesaire... Vesaire...Vesaire..Vesaire..
Gibi güzel insanlar vardı.
Orada;Bir park vardı..


Bir park vardı;Her gün oraya giderdim..
Oradaki insanlarla muhabbet ederdim.
Hüznümü orada yok ederdim.
Mutluluk tebessümleri o an bana kavuşurdu.


Bir park vardı;Her gün oraya giderdim..
Bir gün bir kadın aldım yanıma:Birlikte gittik..
Oradaki güzel insanlar ona çok iyi davrandılar.
Ve hepimiz mutluyduk!..

Bir park vardı;Her gün oraya giderdim..
Ama artık park yok!..
O güzel insanlar yok!..
Park yıkılmış,insanlar öldürülmüş!..
Ve orada bir park vardı..

Bir park vardı;Ve sadece vardı..
Geçmişte kalınan bir hatıra kaldı.