Bazen geceleyin vakti sessizliğin dalgasında.
Bazen de bir -Cemal Süreya- şiirinde bulurum seni.
Kimliğini bilmediğim sokaklarda,
Senin gülümsemeni fenerle ararım.

Caddeler boyu gölgeni saldın kentlerime.
Bodrum,Van,Sakarya,İstanbul....
Her bir sınır her bir özgürlüktür sana varmak için.
Yahut gülümsemene konmaktır özgürlük....


"içimde ölen baharların gözyaşlarına dokun,
aşk; sevinçlerin ikiz doğmasıymış,
gülen gözlerinde yaşayınca anladım...
gülen kadın;
bir ömür aşksız nasıl yaşanır bilir misin?
saçları ağarmış yıllar,
bahar yoksulu mevsimler,
ve hüzün sokağında yitirdiğim susmalar,şiirler... "

Sen gülünce gökyüzüne doğru....
Bulutların yanakları sevinirdi bana doğru...
-Sen ki biraz Şevval... Biraz da Dost kokuyorsun!...-
Ama en çok da gülen kadın kokuyorsun aklımdan!...


Not: Her ne olursa olsun!....
Her kim ne derse desin!....
Banane!...
Ben bildiğimi yaparım...
Bu şiirim sonradan tanıdığım.
Ama gerçekten de dost denebilecek nadir insanlardan birisi.
-Umarım beğenebilir’sin bu şiirimi.... :) -
İyi ki seni tanımışım Şevvalcik <3

-Şevval DERVİŞOĞLU-