okuduğumuz kitaba inandık biz, yaptığımız yanlışlar silinmiyor
sadece söylemeyi denemeli
kelimelerden kurtulduğunda rahatlar insan
mesafeler de girinceye araya
ne yaptığını bildiğin bir an gelir
huysuz bir kafatası taşıdığını öğrendiğinde
cahil olduğuna yüksek ateşler şahit olsun, karşılarken seni
kan akmayınca her şey sertleşir, tek bir ereksiyona inat

içimizi dışımızı biliyorlar
deklere edilen mikrofonların şekli aldatmasın
tat alamazsın bu sesten
başını yaslayacağın bir omuz bulamadığında ayrıca anlarsın
teselli edecek bir şey kalmadığına inanmak güçtür
havanın leşinde kimi özlediğinde önemsiz
kapkara suratlar gelip geçer yüzünün tersinde

biri ağlıyor olmalı, kulaklarınla duyabilsem
inandırabilsem kendimi bir düşüğün kendisine; sana
üstüne gelecek şedde sayesinde tek bir insan olabilirken
dudağın kadar ayrık, bir o kadar da ödünçtür kavuşman
kapaklanıp kaldığın kirli bir halının üzerinde
kendi etine inandır acını, ah kalbim!

bir engel yok, masal dediğin, masadır biraz da
masallar masalarda yazılır
aşk dediğin beden de, uzatırsan acır sakızın tadı
iri burunlu palyaçonun ter kokusu sokağa karışır
pandomim varyasyonlarında konuyu sen seçersin
giydiğin etek boyu ya da pantolon paçası insanlık dışı terimler
kılık kıyafete aldanan devletler tiyatrosunda
sessizce erir bazılarının kalbi
kalplerimizde trajik oyunlar bulurlar
istismar saray eğlencesi
sınır tanımayan özgürlüğüyle, bilmiyorum duyabilir misin
’sev beni’

okuduğumuz kitaplara inandırdılar bizi
günah gözlerine bakmak olabilir
kopya ediyor şuncası her gün etrafımda
bazı sanatçıları memnun etmez yalnızca övülmek
içini aç, bir delik, biraz kesik ve kan
özgürlüğün açıktır her sirk gibi biraz da çocuklara
çocukluğun bulucusu olan ilk insanın karakteri
sempati duyulmuyor terbiye kurallarına

ne yaptım ben? ah kalbim, diyen sen olmalıydın
cehennem ışığından zevk almanın da inanmakla alakası olmalı
kalbinin taşa döndüğünü düşünüyorsan
çocukken dışarıda oyun oynayan çocukların ismini hatırlamayı deniyorum
gözlerin bir şey söylemediği an, O gürültüyü sevmez
bir problemin olsaydı, zavallı bir çocuk mesela, diğerlerinin gitmesine izin verirlerdi. gitme
hayal kırıklığına uğramak istiyorsun
bir tür durmak da sayılabilir, aç, kaldığın bir yer olmalı kitapta
sadece durup, yutkunmak yeterli bir sebep olabilir

şehre bir kat daha gece çekilirse
bir masanın açtığı yaradan devam edebilirim yürümeye