An gelir bir el boğazını Sıkar,
Yalnızlık yapışınca boynuna,
Boğulursun kendi göz yaşlarında..
Kendine işkence mi, yoksa bu ?
Kolay aslında kurtulmak bu histen..
Herkes gibi yaşadığın vakit,
Sende karışırsın çoğunluğa elbet..
Bu değil ki asıl olan..
Özüne en yakın insandır,
Sana merhem olacak..
Kolay mı, sandın onu bulmayı ?
Aramadıkta zaten, öyle yana yakına..
Gelir dedik o ! Zamanı geldiği vakit..
Sabır dedik, avuttuk sol yanımızı..
Bekledik, bekledik usanmaksızın..
Sabır dağından bir bend ördük etrafımıza..
Ne yaklaştırdık, hak etmeyeni..
Ne de yaklaştık, hak etmeyene..
Yalnızlık arada boğdu bizi..
Sabır dedik, ya sabır..
Yaradana sığınıp,
Yalnızlığın da ulvi olduğunu düşündük..
Sınandık...
Sınadık kendimizi ..
Yalnızlık çöreklendiği vakit boğazımıza..
Nefsimizi terbiyeye çektik,
Ve hatırladık ahireti..
Sustuk içimize doğru..
Susmanın ;
Yaradan`la konuşmak olduğunu anladık..
Ne kadar yalnızsak..
O kadar yakındık biz Allah`a
Yazan: Gönül Çeşli