Sevgiydi hayatlarımızı, güzelleştiren
Şu Dünya`nın tüm tasasına,
Yoruculuğuna rağmen,
Gönlümüze iyi gelen,
Ömrümüze neşe getiren,
Umudumuza umut,
Hayallerimize, renk katan,
Tek bir insanın gönlümüze,
Yer etmesiyle başlayan,
Masum bir hikayenin,
Çehremize yansımasıydı sevda..
Birlikte çocuklaşmak,
Yaşın kaç olursa olsun..
Kuşandığın bütün zırhlarını,
Bir kenara çıkarıp atmak,
En yalın, en saf halinle,
Yakalanmaktı o insana,
İşte aşk..
Bazen açılamamaktı,
Bazen saçmalamaklı
Ve çekinceliydi..
Ama yine de güzel,
Yine de özel
Ve de nazenin bir şeydi..
Kıymetli en kıymetlimizdi..
Gönlünün sesine kulak verenler,
Cesur olabilenler, kavuşanlardı..
Karamsarlığa düşüpte,
Pes edenler, yarım kalanlardı..
Yine de sevgisiz olamazdı, insan..
Sevgi insanın, ekmeği, suyu
Havası gibi,
En temel ihtiyaçlarından biriydi..
O yüzden yaşam devam ettikçe,
Tövbe edilmiyordu sevdaya..
Ve ansızın giriyordu hayatlarımıza..

Şiir: Gönül Çeşli
29.02.2024