Gerçek sevgi içten gelir,
Yalanı, dolanı, çıkarı, zehiri olmaz,
Şifadır bütün canlılara..
Mutluluk ve huzur,
Ne kadar kolay aslında,
Sevginin değerini bilen canlara..
Diğer yarını bulduğunda,
İşte o gün başlarsın,
Gerçekten yaşamaya..
Saf bir sevgi olunca kalbinde,
Her zorluk çekilir yolunuzdan..
Mühim olan farkına varmak,
Anlamak, üç günlük dünyada,
Başını yasladığın omuzdur,
En büyük servetin..
Kimisi nasibini bekler,
Ömür boyunca..
Nasip der boynunu büker bekler,
Her canlıya kısmet olmaz,
Kimisi yalnızlığı ile sınanır,
Hasretle pişer olgunlaşır,
Gönlü yetimdir,
Hoyratlaşır zamanla..
Körelir duyguları..
İçten içe sevmek istese de,
Kaçar artık bulsa bile, sevdayı..
O kadar zaman sevgisiz kalmışken,
Korkar artık tanımadığı, tatmadığı,
Gerçek sevgiden..
Bulupta kaybetmekten korkar,
Alışıpta yalnız kalmaktan çekinir..
O sebepten olsa gerek,
Yalnızlığına eğer boynunu..
Yüz çevirir içinin en içine..
Sağır eder kulağını,
Lal olur dili..
En iyi bildiği şeydir susmak..
Susar ve susturur ruhunu..
Ölü gibi yaşar..
Ha var, ha yoktur,
Hiçlik makamından bakar artık,
Yer yüzüne...
O makamda olmak yürek işidir..
Tam teslimiyettir kadere..
Sapsız üzüm, misali,
Geldiği gibi gider,
Ahiretine..

Şiir: Gönül Çeşli
22.04.2024